Strona główna
Styl Unikający
Preferencja autonomii, kompetencji i dystansu. Emocje częściej regulowane przez wycofanie niż dialog.
Mocne strony
- Samodzielność, sprawczość i odporność w kryzysie.
- Jasne myślenie pod presją; koncentracja na rozwiązaniach.
- Szacunek do granic i prywatności – bezpieczeństwo dla obojga.
Najczęstsze trudności
- „Znikanie” w konflikcie – fizycznie lub emocjonalnie.
- Utrudniony dostęp do języka potrzeb i uczuć.
- Mylenie autonomii z izolacją; praca zamiast relacji.
Czerwone / zielone sygnały
Zielone
- Planowany dystans: przerwy komunikujemy z wyprzedzeniem.
- Kontakt zadaniowy + emocjonalny (krótko: fakt → uczucie → prośba).
- Wspólny język limitów: „potrzebuję X minut ciszy, wracam o Y”.
Czerwone
- Przeciągające się wycofanie bez punktu powrotu.
- Ironia, dewaluacja „emocjonalności”.
- Zastępowanie intymności wydajnością i kontrolą.
Mikro‑praktyki kontaktu
- Reguła 10 zdań: w trudnej rozmowie nazwij fakt, uczucie, potrzebę i jedną prośbę – max 10 zdań.
- Przerwa z kotwicą: ustal czas powrotu i dotrzymaj go.
- 1× dziennie: jedno zdanie wdzięczności za bliskość, nie za wynik.
Gotowe zwroty
- „Potrzebuję 30 minut ciszy, wrócę do tej rozmowy o 19:30.”
- „Jestem przeciążony/a, ale Cię słyszę. Chcę to dokończyć później.”
- „To dla mnie ważne, tylko potrzebuję chwili, żeby dobrać słowa.”
Dla partnera/partnerki osoby o stylu unikającym
- Nie gonić w przerwie – doceniać powrót i konsekwencję.
- Prosić krótko i konkretnie; ograniczać wielowątkowość.
- Świętować wkład w bliskość (nie tylko rezultaty i obowiązki).
FAQ: jak korzystać z opisu?
- Traktuj opis jako mapę, nie etykietę. Możesz łączyć cechy różnych stylów.
- Wybierz 1–2 mikro‑praktyki na tydzień zamiast wszystkiego naraz.
- Jeśli opis budzi trudne emocje – rozważ rozmowę ze specjalistą.
Materiał edukacyjny – nie stanowi diagnozy.
Chcesz porównać style?
Sprawdź również opis: Styl Lękowy.